De vreugde van mijn/ons leven; als variant op de vreugde van het Evangelie

Door Zr. Jacqueline van Breemen
Inleiding bezinningsmiddag Elan 22 januari 2015


De vreugde van mijn/ons leven.
Als variant op De vreugde van het Evangelie.

Dit alles straalt blijdschap uit. Dat klinkt goed --- God wil dat het ons goed gaat – dat wij ten volle leven. Is dat idealistisch? Is dat te mooi gezegd? Soms denk ik van wel en dan denk ik weer: Ja, het is zo, het is idealistisch en mooi.
Persoonlijk ben ik blij dat we, dank zij Paus Franciscus, het jaar hebben waarin we aandacht – extra aandacht geven aan Godgewijd Leven. Godgewijd – religieus leven.
Als ik bij mezelf naga, toen ik nog jong was,  en ik te kennen gaf aan mijn biechtvader dat ik naar het klooster wilde, mijn antwoord op zijn “waarom” vraag was : “Om God.”

Dat is zo gebleven. Mijn Godsbeeld is in de loop der tijd wel veranderd. Mensen zijn onlosmakelijk met God verbonden. Mensen zijn immers Gods beeld en gelijkenis. Niet dat ik me dat voortdurend bewust ben. Toch ….. als de mensen er niet waren, was God er ook niet.
Waarom ben ik blij met dit jaar van het Godgewijde Leven? Het geeft mij en ik hoop velen met mij de gelegenheid om me weer eens te bezinnen waartoe en waarom we dit leven leiden.

Paus Franciscus vraagt dit jaar aandacht voor drie belangrijke punten die hij als doelstellingen voor dit jaar aangeeft.
1.    Het verleden in dankbaarheid herdenken.
2.    Het heden met passie beleven.
3.    De toekomst met hoop omarmen.

Het was bijzonder dat Ruud Werrie – directeur van de werkgemeenschap – deze punten ook noemde in zijn nieuwjaarstoespraak.

Als ik denk aan “Het verleden in dankbaarheid herdenken”, dan denk ik aan het begin van mijn kloosterleven. Er zijn zoveel zusters en anderen die ik heb mogen ontmoeten en die mij lieten zien en ervaren hoe goed God is. Zo velen die mij zijn voorgegaan. Ieder van ons kan er vast en zeker op haar eigen manier invulling aan geven.

Als ik denk aan het verleden dan denk ik ook aan de vele veranderingen die er hebben plaatsgevonden. Zou ik terug willen naar de tijd van voor het tweede Vaticaans Concilie? Ik zeg volmondig nee. Misschien kun je er ook nog wel kanttekeningen bij maken.

Als tweede punt noemt de Paus:
“Het heden met passie beleven.”
Kan ik dit nog wel nu ik oud en grijs ben?? Het is aan mij om er antwoord op te geven.
In het blad De Roerom van november 2013 las ik o.a. over wat de Paus zoal gezegd heeft. Als het gaat over de religieuzen dan lees ik het volgende:

Taak van de religieuzen
“In de kerk worden de religieuzen in het bijzonder geroepen om profeet te zijn die getuigenis afleggen van hoe Jezus op aarde geleefd heeft en die daarbij het Rijk Gods aankondigen zoals dat zal zijn in zijn volkomenheid … Profeet  zijn betekent soms opschudding veroorzaken…. Of, hoe zal ik het zeggen… profetie doet stof opwaaien, maakt lawaai; iemand zou zelfs kunnen zeggen: hij maakt er een zootje van. Maar eigenlijk is het charisma van de profeet ‘gist in het deeg’ te zijn; profetie drukt de geest van het Evangelie uit.”

Erik Borgman stelt in zijn nieuwjaarstoespraak die hij dit jaar hield bij de KNR de volgende vraag:
“Zouden we de opdracht van Paus Franciscus om profeten te zijn niet zonder reserve moeten accepteren?”
En verder stelt hij: ”Niet wij zijn profetisch, maar het leven dat wij proberen ( zoeken) te leiden is profetisch.”
Als wij het echt leven en beleven dan verwijst het ergens naar …. Zoals een profeet doet in zijn leven.

Als derde punt noemt Paus Franciscus:
“De toekomst hoopvol omarmen.”
Soms voel ik me daar ongemakkelijk bij. Hoe is de toekomst van het Godgewijde – religieuze leven hier in Nederland? Ik geloof dat God nog steeds roept. Hoe wordt er geluisterd? Is het nog wel hoorbaar?   En toch….
Er zijn mensen die zoeken en vragen. Vragen naar een zinvol leven.

Ik ben het eens met Erik Borgman als hij zegt in zijn eerder genoemde toespraak±
`Ons leven is een vormgeving van het inzicht – dat het leven zonder God niet compleet is, ons leven is een vormgeving van het verlangen naar God dat hierin is meegegeven, en dat dit leven bij uitstek een zinvol leven is.`
Hierin vind ik mijn vreugde en misschien kunnen we er ons samen nog eens op bezinnen en er ook voor bidden.